سوره یس : فضیلت‌های بی‌شمار
فضیلت بسیار سوره یس
فضیلــت کمتــر ســوره ای از قــرآن همتــای فضیلــت سوره یس اســت. روایــات بســیاری از شــیعه و اهــل ســنت در فضیلــت ایــن ســوره نقــل شــده اســت. حجــم ایــن روایــات به قــدری زیــاد اســت کــه تنهــا ذکــر آن، کتـاب مفصلـی را بـه خـود اختصـاص خواهـد داد. مـا در اینجـا بـه ذکــر یــک روایــت از امــام صــادق(ع) بســنده می‌نماییــم:
آن حضــرت فرمــود: «هــر کــس سوره یس را قبــل از خــواب روز یــا پیــش از غــروب هــر روز، بخوانــد، در تمــام طــول روز محفــوظ و پــر روزى خواهــد بــود و هــر کــس آن را در شــب پیــش از خفتــن بخوانــد، خداونــد هــزار فرشــته را بــر او مأمــور مىکنــد کــه او را از هــر شــیطان و هــر آفتــى حفــظ کننــد و اگـر در آن روز بمیـرد، خداونـد وی را داخـل در بهشـت کـرده و سـی هزار فرشـته را بـر غسـل او حاضـر می‌سـازد تـا بـرای او اسـتغفار کننـد و او را تـا قبـرش بـا اسـتغفار تشـییع کننـد؛ پـس هنگامـی کـه وارد لحـد گـردد، در داخـل قبـر او رفتـه و خـدا را عبـادت می‌کننـد و ثـواب عبادتشـان بـرای آن فـرد خواهـد بـود و نیـز قبـرش بـه انـدازه وسـعت دیـدش، فـراخ گشـته و از تنگــی و فشــار قبــر در امــان خواهــد بــود و نیــز تــا روز قیامــت نــوری درخشـان از قبـرش تـا آسـمان برقـرار اسـت تـا روزی کـه خداونـد وی را از قبــر خــار ج ســازد؛ پــس در آن هنــگام، فرشــتگان خــدا او را همراهــی کــرده و بــا خوشــرویی بــا او هم‌ســخن شــده و پیوســته او را بشــارت می‌دهنــد تــا از «صــراط» و «میــزان» عبــور کــرده و در جایــی ســکونت می‌دهنــد کــه بجــز انبیــاء و فرشــتگان مقــرب، احــدی نزدیک‌تــر از آنـان بـه خداونـد نباشـد. او همـراه پیامبـران در پیشـگاه خداونـد حاضـر گشـته و هیـچ حـزن و اندوهـی نـدارد. آنـگاه خداونـد تبـارک و تعالـی بـه او می‌فرمایـد: «ای بنـده مـن! شـفاعت کـن کـه مـن شـفاعتت را در هـر کـس کـه بخواهـی می‌پذیـرم.» و او حسابرسـی نمی‌شـود و نـگاه داشـته نمی‌شـود و گناهـی بـر او نوشـته نخواهـد شـد و نامـه اعمالـش منتشـر شـده و بـه همـه بنـدگان نمایـش داده خواهـد شـد تـا جایـی کـه همـه بــا شــگفتی می‌گوینــد: «ســبحان االله! ایــن بنــده هیــچ خطــا و گناهــی مرتکــب نشــد و از دوســتان و همراهــان پیامبــر(ص) گردیــد.»
ایــن تنهــا شــمه‌ای از فضایــل بســیار زیــاد تــلاوت و فهــم معــارف سوره یس اســت کــه در اینجــا مجــال ذکــر همــه آن نیســت. شــگفت آنکــه پیامبــر ا کــرم(ص) در حدیثــی بســیار گرانقــدر و قابــل تأمــل می‌فرمایــد: « لَوَدِدْتُ أَنَّها فی قلبِ کلِّ إنسانٍ مِنْ أُمَّتی؛ به خدا دوست داشتم که سوره یس ، در قلب هر یک از افراد امّت من جای گیرد و هر مسلمانی که به قرآن کریم گرویده است ، واجد حقایق و روحانیت این سوره گردد .۱».
هم‌چنیــن، تــلاوت سوره یس معــادل دوازده بــار ختــم قــرآن دانسـته شـده اسـت. آیــا شایســته اســت کــه بــا چنیــن آثــار و بــرکات زیــاد دنیــوی و اخــروی، انــس بــا ایــن ســوره را از دســت بدهیــم و از معــارف والای آن محــروم شــویم؟ آیــا اگــر از حفظ کل قــرآن محــروم مانده‌ایــم، توانایــی حفــظ ســوره‌های پرفضیلتــی چــون ایــن ســوره و تــلاوت مــداوم آن در هــر روز را نیــز نداریــم؟!
چرا «سوره یس» قلب قرآن نامیده شده است؟
در روایــات بسـیاری از شـیعه و سـنی، «سوره یس» قلـب قـرآن نامیـده شـده اسـت. مشــخص اســت کــه ایــن توصیــف، بیانگــر اهمیــت بســیار زیــاد ایــن سـوره در فهـم و درک پیـام اصلـی قـرآن دارد؛ زیـرا قلـب مرکـز اجـزای هـر موجـودی بـوده و حیـات هـر چیـز بـه تپیـدن و زنـده بـودن آن بسـتگی دارد. حـال سـؤال اینجاسـت کـه علـت ایـن نامگـذاری چیسـت؟ بـرای پاســخ بــه ایــن ســؤال، دیدگاههــای مختلفــی از ســوی مفســران نقــل شـده اسـت کـه هـر کـدام از زاویـه خاصـی بـه محتـوای سـوره نگریسـته و نــکات صحیــح و قابــل توجهــی بیــان نموده‌انــد :
۱ -برخــی دلیــل نامگــذاری ایــن ســوره بــه «قلــب قــرآن» را ایــن دانســته‌اند کــه ایــن ســوره، عصــاره قــرآن کریــم و دربرگیرنــده عمــده مطالــب کلیــدی قــرآن کریــم -به‌ویــژه ســه اصــل مهــم اعتقــادی توحیــد، نبــوت و معــاد می‌باشــد.
ادامه مطلب در وبسایت زیر
https://eliyeen.com/hefz/
